Zoals sommigen van jullie weten werken wij met adem en spirit in het moment. Een prachtige reis, telkens weer. We hebben een kader natuurlijk voor dit driedaagse avontuur, maar de persoonlijke thema’s, het gemeenschappelijk veld en de collectieve energie is nieuw in elk moment.
Zo laten wij ons leiden, door het leven zelf. Met adem en aandacht onderzoeken wij tot in ons eigen lichaam wat dit voor ons betekent, onder begeleiding van spirit. Zo ontstaat er ruimte voor transmutatie en de mogelijkheid tot nieuwe bewegingsvrijheid. Een magisch proces om onderdeel van te mogen zijn, come as you are! We love our work.
Op de eerste dag spreekt de Council of Light, een orde van engelen uit de 7de dimensie, over de focus van onze reis. Zij brengen via Malou boodschappen naar aarde en schijnen licht op wat gezien mag worden, zowel door ons, tijdens dit weekend, als door het collectief, in de huidige tijden.
Dat maakt deze boodschap een mooie opening om als eerste blogpost te delen. Bij deze:
“Welkom. Jullie zijn hier aangekomen om te vertragen, letterlijk uit de snelheid van het leven stappen. Het moment dat je tot stilstand komt en kan zien waar het stokt, kan je beseffen: “Ik ben het, niet de buitenwereld, die mij tegenwerkt. Het is niet mijn leven die mij tegenwerkt, nee ik ben het zelf die mij de rug toe keert.” Juist deze plek is zo interessant, hier kan je de volheid van het leven weer aankijken. Hier kan je beseffen en ervaren: “Ik ben degene die verantwoordelijkheid mag nemen voor het geheel. Mijn perceptie kan alles in verbreding brengen, ascentie mogelijk maken.” Hiervoor hebben we onszelf op de schouder te tikken en alle delen van onszelf welkom te heten.
Precies nu in dit moment, is te ervaren dat er veel tegenwerking is in de buitenwereld. Ja, de wereld wordt opgeschud. We vragen je echt letterlijk te kijken naar de schaduw die zich laat zien in de buitenwereld. Laat de pijnlijkheid binnenvallen. Laat zien hoe het niet meer resoneert met jouw kern. Juist in deze kern zijn de veranderingen zo mooi toe te voegen. Want, jouw unieke trilling, jouw lichtheid van binnenuit zorgt voor de verandering.
Zolang je blijft wachten tot de wereld in verandering komt, zal het voor jou hetzelfde blijven. Jijzelf dient verandering uit te nodigen op het moment dat je stil staat. Alleen jouw perceptie zal deze verandering kunnen doorvoeren in de snelheid van het leven. Daarom vragen we je om stil te staan en te mogen zakken, om thuis te komen bij eigen bron. En ja, herkennen van je eigen lichtheid brengt ook weerstand als jouw lichtheid zit in de kwetsbare delen die niet gezien willen worden. We vragen je dan ook om je ego af te breken, niet in z’n geheel, maar deel voor deel, zodat je in de scheuren kan je gaan ervaren: “Er zit licht verborgen in mijn kwetsbaarheden. Het moment dat ik me wankel voel, ben ik eigenlijk heel krachtig. Als ik mijn gebroken delen op tafel leg, erken ik juist mijn kracht.” We willen je laten kijken naar de gebroken delen, die trillen van angst. Juist daar waar de pijn opengescheurd ligt, liggen schatten verborgen. Juist in de trilling van angst, schaamte en het gevoel van gebroken zijn, zit de kracht om ‘heel’ te mogen ervaren. Daarom, weet dat er veel gebrokenheid is in de wereld en er nu juist, met deze verhoogde trilling, meer gebrokenheid aan het licht komt.
Daar waar onze harten zullen spreken: “Dit kàn toch ècht niet.” Daar is waar licht herinnert en licht herenigt. Een collectief gevoel van dit-kàn-toch-niet, zorgt voor de verandering die nodig is om weer te zakken in de grote herinnering van vergeving in ons hart.
Vergeving, de hoogste trilling die beschikbaar is. Vergeving is de omarming in het zijn, een herinneren dat je bij pijn aanwezig kan zijn, zonder dat je iets hoeft te doen. Je hart openen voor de pijnlijkheid van het bestaan, je hart openen voor de pijnlijkheid van schaduw. Daarom, we openen ons hart en kunnen aanwezig blijven bij de grootste scheuren die zich laten zien. Vergeving heeft zo’n diepe kwaliteit van omarmen, een erkennen van hoe pijnlijk het is geweest en laat ons beseffen: “Nu, vanuit de nieuwe bron, heb ik lief. Ik vecht niet langer, ik schuif niet harder in de weerstand. Ik. Heb. Lief.”
In deze herinnering zit de mogelijkheid van ascentie, de vrede waar men zo naar op zoek is. Daarvoor heb je eerst te erkennen waar de weerstand precies zit: Waar vecht ik, waar vlucht ik, waar verdwijn ik? Op dit punt heb je te arriveren en je hart langzaam weer te openen voor de pijnlijkheid die te ervaren is. Vertrouw er op, de bron heeft genoeg liefde. Je doet het niet alleen. Als je toch eens wist wat de bron aan liefde in overvloed heeft, zou je nooit meer weglopen. Het is staan in de herinnering van de grootsheid van liefde die leeft in jou. Juist in de fysieke sensaties van het hart kan je deze lezen, als het mooiste boek beschikbaar in jouw bestaan.
We hebben stil te staan en te luisteren naar onze eigen wijsheid vanuit de bron. Zo kunnen we onze JA weer herinneren, voor de grootsheid in ervaringen van het leven. Precies hier omarmen we, vergeven we en herinneren we de liefde die we puur zijn.
Dus laten we een vollere ademteug in ons lichaam toestaan, zo heten we ons hart welkom. Trillerig, klein, groots, wijd – in elke staat waarin het zich laat zien. Als dit voor de mind lastig te begrijpen is, kijk dan of je een hand kan leggen op het gebied van het hart. Een uitnodiging van terugkomen bij de bron. Het helpt als we de mind niet afkeuren. De mind helpt ons overleven in de 3D-trilling, hij kijkt: Waar is gevaar, waar moet iets geregeld worden? Dus je kan ook overleggen met de mind: Wat als ik nu even stil sta en het hart de ruimte geef om met mij te spreken..?
De adem laat je de weg naar binnen zien. Een vollere ademteug in thuis mogen komen bij de bron – jouw wijsheid, jouw unieke trilling. Zo eren we hier en nu de schaduwkanten die beschikbaar zijn èn de lichte kanten die beschikbaar zijn. Precies daar waar je bent is alle informatie aanwezig. Het hart is een energetisch bron, die ver buiten het fysieke lichaam kan treden. Kijk of je jezelf kan uitnodigen om de ruimte te mogen innemen die je nodig hebt. En ja, vooral voor de mensen die gewend zijn zichzelf klein te houden, neem een vollere ademteug en neem daarmee de ruimte in.”
